ADHD (attention deficit hyperactivity disorder), ook wel aandachtstekort-hyperkinetische stoornis of aandachtstekort-hyperactiviteitstoornis genoemd, is een aan het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders ontleende benaming voor een cluster van symptomen. Kenmerkend zijn impulsief gedrag, concentratieproblemen, rusteloosheid en leermoeilijkheden. De symptomen zijn al aanwezig in de kindertijd en werken veelal belemmerend bij het dagelijks maatschappelijk functioneren.

Autisme is een aangeboren pervasieve ontwikkelingsstoornis die zich kenmerkt door beperkingen op het gebied van sociale interactie en (non-)verbale communicatie en door een beperkt, repetitief of stereotiep gedragspatroon. De stoornis is op jonge leeftijd lastig te diagnosticeren. De diagnostische criteria, vastgelegd in de DSM-IV-TR, vereisen wel dat bepaalde symptomen reeds vóór het derde levensjaar duidelijk worden. Hoewel de diagnose tegenwoordig doorgaans vroeg gesteld wordt, komt het ook nog vaak voor dat autisme pas op latere leeftijd duidelijk wordt, bijvoorbeeld wanneer er sprake is van een normale of bovengemiddelde intelligentie. Dit komt met name door gewijzigde diagnostische criteria. Zo werd vóór de introductie van de DSM-IV in 1994 het syndroom van Asperger, een vorm van autisme die samengaat met een normale of bovengemiddelde intelligentie, nog niet onderkend. Autisme kan niet genezen worden. Vroeger dacht men dat alleen mensen met een verstandelijke handicap autistisch konden zijn. Tegenwoordig wordt autisme als grotendeels onafhankelijk van de intelligentie beschouwd. Het woord autisme is afgeleid van het Griekse woord αὐτός, autós, zelf.

Dyslexie is een complex probleem op neurologische basis met als gevolg specifieke taalverwerkingsproblemen die zich vooral uiten in problemen met lezen en/of spellen. Dit specifieke lees- en spellingprobleem uit zich met name in moeite met automatisering en beperkt in ernstige mate een normale educatieve ontwikkeling, die op grond van de overige cognitieve vaardigheden geïndiceerd zou zijn. Met andere woorden: de verwachtingen die je van een kind op grond van intelligentie zou mogen hebben, worden ernstig belemmerd door de lees- en spellingproblemen. Er zijn verschillende vormen van dyslexie. Daarom is het van belang dat er goed naar het individuele kind wordt gekeken. Bijna 10 % van de schoolgaande kinderen heeft een dyslexieverklaring.

Faalangst of atychifobie is de angst om te falen, tekort te schieten of om aan bepaalde verwachtingen van jezelf of anderen niet te kunnen voldoen. Faalangst kan, afhankelijk van de aard van een te leveren prestatie of het gedrag waarover men onzeker is allerlei vormen aannemen. Voorbeelden zijn: de angst om te falen bij sportieve prestaties (een sportwedstrijd, gymnastiekles) valt onder motorische faalangst, cognitieve prestaties (huiswerk , proefwerk, rijexamen, een toelatings- of eindexamen) zijn cognitieve faalangst of sociale activiteiten (spreekbeurt, geven van een lezing) sociale faalangst. Ook het eigen uiterlijk, sociaal gedrag of seksuele prestaties kunnen bij volwassenen aanleiding zijn tot faalangst. Extreme vormen van faalangst worden gerekend tot angststoornissen. Examenvrees en plankenkoorts kunnen ook als vormen van faalangst worden gezien.

Hoogbegaafdheid is een combinatie van een uitzonderlijke intelligentie, creativiteit en doorzettingsvermogen. Hoogbegaafden zijn op het cognitieve vlak sterk, maar ook andere zaken spelen een belangrijke rol. De term wordt gebruikt om aan te geven dat ze opvallende vermogens of vaardigheden hebben, zowel voor kinderen als voor volwassenen. Als hoogbegaafdheid niet op de juiste manier wordt of is begeleid, kan het zijn dat de intelligentie van de persoon niet of nooit tot uiting is gekomen, waardoor een hoogbegaafde niet per se meteen "slim" over hoeft te komen. Hoogbegaafdheid ligt onder andere in het anders denken dan niet hoogbegaafde personen, en niet zoals velen denken enkel in het behalen van goede werkprestaties.

Pesten is het gedrag waarbij iemand herhaald en gedurende langere tijd door anderen bejegend wordt op manieren die leiden tot fysieke verwonding en/of psychisch lijden. Dit kan variëren van woordgrapjes tot structureel geweld en afpersing. In extreme gevallen kan het leiden tot zelfdoding van het slachtoffer.

Soms komt het voor dat een leerling afwezig is vanwege ziekte of bezoek aan een arts. Als ouders/verzorgers dat aan de school laten weten, is er sprake van geoorloofd verzuim. Indien en leerling langdurig, frequent of steeds bij eenzelfde gebeurtenis wegens ziekte verzuimt, dan meldt de school dit bij de afdeling Jeugdgezondheidszorg (JGZ) van de GGD in Eindhoven. Wij stellen de ouders/verzorgers daarvan op de hoogte. De arts of verpleegkundige van de afdeling Jeugdgezondheidszorg nodigt de ouders/verzorgers samen met hun zoon of dochter uit voor een gesprek. De bedoeling van dit gesprek is samen te achterhalen wat de redenen zijn voor het ziek zijn van de leerling en welke mogelijkheden er zijn om het ziekteverzuim tegen te gaan. Ook de school wordt hierover geïnformeerd. Indien de ouders/verzorgers en hun zoon/dochter niet komen naar de afspraak bij de GGD, wordt de leerplichtambtenaar ingeschakeld. Die beoordeelt dan of er sprake is van ongeoorloofd verzuim.